🦑 Dziecko Po Aborcji Płakało

Stad uważam , że tzw „zespół poaborcyjny” jest efektem działań propagandowych, porównujących aborcję do morderstwa. Inne źródła podają także, że tylko 15-30% zapłodnionych jajeczek rozwija się w normalną ciążę, której efektem jest „nowy człowiek”. Pozostałych 70-85% ulega samoistnemu poronieniu i w większości WPHUB. Mariusz Szymczuk. 22-09-2016 16:18. Czy zgwałcona kobieta powinna urodzić dziecko? Temat aborcji znów w Sejmie. W Sejmie odbyły się pierwsze czytania dwóch projektów zmian w prawie (Bruksela) - Rok po publikacji orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, które praktycznie zakazało legalnej aborcji w Polsce, kobiety, dziewczęta i wszystkie osoby w ciąży muszą stawić czoła Czy ktoras z Was rozważa taka decyzję? Albo usunęła ciążę niedawno? Ja przeżywam piekło..i wiem że to się nie zmieni.. Nie mam z kim porozmawiać na ten temat.. ;( pomóżcie mi. Tylko ABORCJA DZIECKO GINEKOLOG LEKARZE LUBARTÓW PAULINA SIKORA PAWEŁ GREGOROWICZ PŁÓD SZPITAL. Paulina Sikora usłyszała od ginekolog, a później od lekarzy szpitala w Lubartowie, że jej ciąża obumarła i konieczna jest aborcja. Przyniesiono jej nawet tabletkę poronną. Kobieta odmówiła, bo kilka godzin wcześniej inny lekarz placówki w Około 6 na 10 uczestniczek miało już co najmniej jedno dziecko. Podczas gdy ponad połowa kobiet próbowała dokonać aborcji, 97,5 procent kobiet powiedziała ankieterom tydzień po zabiegu, że była to właściwa decyzja. Po 5 latach 99 procent uznało, że aborcja była właściwym krokiem. I są zachwyceni ich reakcją. Działacze pro-life pokazują przypadkowym dzieciom płody po aborcji. I są zachwyceni ich reakcją. Kraj 04.12.2013, 01:00. Paweł Kośmiński. 7 ZDJĘĆ. Pikieta Jak donosiły media, mimo przeprowadzenia aborcji farmakologicznej, dziecko dawało oznaki życia - płakało. Lekarze nie podjęli jednak reanimacji. Dziecko żyło przez blisko pół godziny. Dziecko może płakać w przedszkolu z wielu powodów: być może nie czuje się wystarczająco samodzielne, boi się braku kontaktu z rodzicem, nie jest nauczone dzielenia się zabawkami z innymi. Płacz przedszkolaka nie powinien budzić przerażenia u rodziców, ponieważ zazwyczaj jest wynikiem zmiany środowiska i konieczności przystosowania się do nowych warunków. Jedna nie zrobiła na mnie ani innych rodzicach pozytywnego wrażenia. Nigdy nie wie, czy dziecko jadło, spało, płakało. Dialog z nią sprowadza się do "dzień dobry" i "do widzenia". Polecamy: Nagrał po kryjomu, co się dzieje w żłobku. Dziecko miało na nogach siniaki i zadrapania; Wczoraj, jak co dzień, poszłam po córkę po pracy. Lekarka powiedziała, że kiedy widzi chore dziecko, które potrzebuje szybkiej pomocy, to staje na wysokości zadania. Każda kobieta w Szwecji ma prawo do aborcji do 18. tygodnia ciąży. Po Dziecko przez godzinę płakało w samolocie. Wściekły pasażer samolotu lecącego na Florydę stał się wątpliwą gwiazdą internetu po tym, jak zareagował na płaczące dziecko, które l8BVJg. W nocy z poniedziałku na wtorek w szpitalu miejskim w Dąbrowie Górniczej na świat przyszła śpiąca dziewczynka. Mała waży 2,25 kg. Natychmiast podłączono ją do kroplówki. Gdy obudziła się po południu, nie chciała ssać, miała drgawki, płakała. - To typowe objawy abstynencji alkoholowej - mówi Małgorzata Pacula, neonatolog z oddziału noworodków. Dziewczynka miała 1,9 promila alkoholu we krwi. 12 lipca, policja w Zabrzu odnotowuje: Klaudia M. rodziła pijana. - "Wyrodna matka" - informują gazety, stacje radiowe i telewizyjne. 21 lipca Polska Agencja Prasowa donosi o dziewczynce, którą urodziła Grażyna K. z Elbląga: "Znów pijany noworodek". Brakuje serduszka Można je poznać po twarzy - płaskiej, braku charakterystycznego serduszka na górnej wardze. A oczy mają w kształcie migdałów. No i są chude. Małgorzata Klecka z Lędzin na Śląsku przyjęła takie dzieci do rodziny zastępczej w 1995 roku. Rodzeństwo. Iwonka miała cztery lata, Gutek sześć. Wchodziły do wanny z gorącą, parującą wodą, biegały boso po śniegu albo chodziły w za ciasnych butach, chociaż stopy im krwawiły. Nie jadły przez cały dzień albo z przejedzenia wymiotowały do łóżka. I spały dalej. Przy tym nie było po nich widać ani cierpienia, ani radości. Jakby nosiły maski. Badania wykazały, że iloraz inteligencji mają w normie, podobnie wzrok i słuch. Dlaczego mają problemy z czytaniem i liczeniem? Dlaczego wchodziły na jezdnię wprost pod nadjeżdżające auto? Po czterech latach poszukiwań w gabinetach lekarskich, podręcznikach medycznych, internecie Kleckiej wpadła w ręce książka "Zerwana więź" Michaela Dorrisa. Okazało się, że takie dzieci były badane we Francji już 30 lat wcześniej, a w 1973 r. Amerykanie wprowadzili termin na określenie ich choroby: Fetal Alcohol Syndrome, Płodowy Zespół Alkoholowy, w skrócie FAS. Klecka poznała 300 dzieci z FAS, które przyprowadzili do niej rodzice zastępczy i biologiczni. Małgorzata Klecka alarmuje, że picie w ciąży uszkadza płód, tak jakby mózg oddzielał się od ciała. Organizuje konferencje i szkolenia, co roku uświadamia 500 terapeutów, pedagogów, psychologów, psychiatrów, pediatrów, neurologów, położników. W popularyzację wiedzy o FAS zaangażowała Państwową Agencję Rozwiązywania Problemów Alkoholowych oraz Instytut Matki i Dziecka. W kampanię na rzecz abstynencji w ciąży włączyło się Polskie Towarzystwo Ginekologiczne. Wino, piwo, wódka - szkodzą tak samo Nie łudźmy się, że picie w ciąży to wyłącznie problem kobiet z tzw. marginesu społecznego. W gabinetach ginekologów do picia przyznało się 33 procent ciężarnych Polek. Badanie enzymów krwi u ciężarnych pacjentek warszawskiego Instytutu Matki i Dziecka wykazało, że ponad 20 proc. z nich nie zachowuje abstynencji w ciąży. Najczęściej w ciąży piją kobiety ze średnim wykształceniem, z małych i średnich miast. Najrzadziej - niewykształcone kobiety ze wsi. Każdy kieliszek, który pije przyszła matka, jest jednocześnie "wypijany" przez dziecko, bo łożysko nie chroni przed wniknięciem alkoholu do jego krwiobiegu. Kiedy kobieta wypije tyle samo alkoholu, co mężczyzna, stężenie alkoholu we krwi będzie większe u kobiety. Poza tym organizm kobiety gorzej reaguje na alkohol i jej wątroba dłużej go rozkłada. Zdarza się jednak nadal, że lekarz zaleca pacjentce kieliszek czerwonego wina, który ma jej ponoć poprawić morfologię krwi, albo piwo, które ma dobrze wpływać na laktację. Nie ma bezpiecznej dawki alkoholu dla nienarodzonego dziecka. We Francji, gdzie pije się kulturalnie, kieliszek czerwonego wina do posiłku, odsetek dzieci z FAS jest bardzo duży. Ale FAS to niejedyne zagrożenie dla dziecka. Alkohol wypity w czasie ciąży może nieodwracalnie uszkodzić mózg dziecka, i to w każdym momencie ciąży. Z badań amerykańskich wynika, że pierwszą przyczyną uszkodzeń mózgu u dzieci jest alkohol, drugą - zespół Downa. Alkohol może być przyczyną zespołu ADHD, spowodować wrodzone wady serca czy nerek. Wypity w ostatnim trymestrze ciąży może wywołać poronienie albo przedwczesny poród. W Polsce rośnie liczba wcześniaków i dzieci z niską wagą urodzeniową. Za ile takich dzieci odpowiedzialny jest alkohol? Doktor Moskalewicz z Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie szacuje, że ich liczba sięga 10 tys. rocznie. Małgorzata Klecka: - Nie chcę straszyć kobiet, które nieświadomie się napiły. Nie zbadano, jaka ilość alkoholu szkodzi na płód. Dlatego lepiej nie pić wcale. Chcę zaapelować do lekarzy. Wciąż bagatelizują pytania ciężarnych, czy jedno piwo nie zaszkodzi. Mało tego, sami zachęcają. Kilka dni temu pewien położnik zalecił kobiecie skarżącej się na przedwczesne skurcze: "Na rozluźnienie macicy najlepiej strzelić sobie kielicha". Pięcioro na tysiąc Uniwersytet w Waszyngtonie obliczył, że na 1000 dzieci troje-pięcioro przychodzi na świat z FAS. Polska nie doczekała się statystyki. Nigdy wcześniej w Centrum Pediatrii w Sosnowcu nie badano noworodków na stężenie alkoholu we krwi, bo nie było takich wskazań. Synek Klaudii M. trafił tu z porodówki w Zabrzu z informacją, że matka w czasie porodu była pijana. Podobnie było z Grażyną K. w Elblągu. Ich dzieci były w ciężkim stanie. Szpitale powiadomiły policję, jak o każdym skrzywdzonym pacjencie. Dyrektor Siwiec nie wyklucza, że wcześniej były u niego noworodki, które "piły" w życiu płodowym. Do Ilony B. policję wezwali zabrzańscy pracownicy socjalni. Jest ich klientką. - Gdyby ją zastali w domu, pewnie by jej zalecili leczenie. Ale jeszcze się tak nie zdarzyło, żeby ciężarna chodziła pijana po ulicy - zaklina się Jolanta Pyrek, zastępca dyrektora tutejszego Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie. Dwa dni wcześniej na chodniku w Zabrzu leżała Joanna K. Na policję zadzwonił przechodzień, że przy pijanej kobiecie stoi dziecko. Ciężarna była ze swoją trzyletnią córką. Zabrzańskie matki mają już zarzuty, że naraziły swoje dzieci na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia. Postawiła je Alina Skoczyńska, prokurator rejonowy z Zabrza. Wie, co to jest FAS. I wie, że w prawie jest dziura. - Dziecko Klaudii M. ma ewidentne skutki nadużywania alkoholu w czasie ciąży. Już się urodziło, a jego matka była pijana w czasie akcji porodowej, kiedy płód ma już status osoby, podlega ochronie kodeksu karnego - mówi. Jej kwalifikacje czynów matek z Zabrza grożą więzieniem do pięciu lat. Klaudię M. może posadzić nawet na dwa razy dłużej, jeśli opinie biegłych, którzy teraz badają jej syna, wykażą u niego trwałe kalectwo. Na Joannę K. Skoczyńska ma ewentualnie inny hak: - Gdy była pijana, miała pod opieką żywe dziecko. Za dzieci nienarodzone ani Joanna K., ani Ilona B., a tym bardziej kobiety nieprzyłapane na piciu w czasie ciąży przed sądem zapewne nigdy nie staną. - Jest paragraf na uszkodzenie dziecka poczętego. Ale niżej w tym samym artykule prawo zwalnia z odpowiedzialności matkę - przyznaje Skoczyńska. Sprawa Klaudii M. rozsierdziła internautów. Żądali na forach, by takie matki pozbawiać praw rodzicielskich, sterylizować, a nawet zapijać na śmierć. Zastanawiali się, czy winę za to ponosi brak edukacji seksualnej, niedołężna opieka społeczna, becikowe, czy może łatwy dostęp do alkoholu i emancypacja kobiet? A może zakaz aborcji czy w manifestowaniu prawa kobiety do własnego ciała i "mordowania niemowlaków"? Małgorzata Klecka cieszy się, że nareszcie się o tym mówi. Ale znowu ostrzega: - Przerażają mnie komentarze ludzi. Tym matkom trzeba pomóc. One były kiedyś takimi dziećmi, nad którymi dzisiaj lituje się społeczeństwo. Co sądzisz o piciu nawet niewielkich ilości alkoholu w czasie ciąży? Pisz: listydogazety@ Tekst ten ukazał się na stronach Witamy w Polsce nowym, codziennym cyklu GW. Crystal Kelley zgodziła się zostać surogatką. Nie była to dla niej łatwa decyzja, ale z jednej strony myślała, że w ten sposób pomoże innej rodzinie, a z drugiej, bardzo potrzebowała środków finansowych, które otrzymałaby za tę „usługę”. Nigdy nie domyśliłaby się, jak potoczy się historia jej i dziecka, które w sobie początku wszystko zapowiadało się dobrze. Para, która się z nią skontaktowała, była sympatyczna, a ciąża wydawała się przebiegać prawidłowo. Problemy pojawiły się na kolejnych badaniach wymusić aborcjęOkazało się, że dziecko urodzi się obciążone kilkoma niepełnosprawnościami – miało mieć rozszczep wargi i podniebienia, cystę na mózgu i wadę serca. Przyszli rodzice natychmiast zaczęli wywierać presję na Crystal, twierdząc, że aborcja będzie najlepszą i najbardziej humanitarną opcją w tym przypadku. Kobieta jednak czuła, że nie może odebrać życia małej dziewczynce rozwijającej się w jej im, że wybrali mnie do noszenia tego dziecka i jego ochrony i właśnie to zamierzam zrobić. Powiedziałam, że to nie ich decyzja, by udawać Boga – tłumaczyła w rozmowie z zaoferowali jej 10 tys. dolarów, jeśli zgodzi się na aborcję i zaaranżowali spotkanie z osobą, która opowiadała jej jak okropne miałoby być życie niepełnosprawnego dziecka. Kiedy to nie pomogło, zapowiedzieli, że nie wezmą od niej dziewczynki po porodzie. Crystal jednak obstawała przy swoim. Wtedy wynajęli prawnika, a ten wysyłał jej maile, w których twierdził, że ma obowiązek „terminacji” ciąży, bo w przeciwnym razie zostanie obciążona ogromnymi karami finansowym za niewywiązanie się z także:Surogacja. Dlaczego Kościół jest na „nie”?Rodzina, która ją pokochała Crystal w siódmym miesiącu ciąży przeprowadziła się do stanu Michigan, w którym mogła zostać uznana zgodnie z prawem za matkę dziecka. Czuła, że nie może sama go wychować, ale znalazła dla maleńkiej Seraphiny kochającą rodzinę adopcyjną, która nie przestraszyła się jej nie mogła mówić, ale komunikowała się dzięki znajomości języka migowego, a – jak wspomina adopcyjna mama Rene Harrell – jej ulubionym wyrażeniem było „kocham cię”. W nowej rodzinie znalazła nie tylko rodziców, ale też rodzeństwo, które w pełni zaakceptowało ją taką, jaka była. Kiedy małe dziecko przy niej płakało, migała szybko słowa „mama”, „dzidziuś”, „mleko”, a gdy niechcący kogoś szturchnęła, od razu pojawiało się „przepraszam”.Seraphina zmarła 15 lipca 2020 r., po ośmiu latach, w trakcie których lekarze wciąż powtarzali, że wprost trudno uwierzyć, że tak dobrze sobie radzi i jest tak radosna. „Tym, co napędzało konflikt podczas ciąży Crystal było pytanie o to, czy życie dziewczynki będzie miało sens. Myślę, że bez wahania odpowiedź na to pytanie brzmi: tak, miało. Seraphina miała bardzo, bardzo znaczące i szczęśliwe życie” – mówi Rene w rozmowie z związane z surogacjąChoć surogacja niektórym osobom wydaje się akceptowalnym rozwiązaniem, to w rzeczywistości wiąże się z nią nieodzowne ryzyko przedmiotowego traktowania zarówno surogatki, jak i dziecka, które w sobie nosi. Nie można tej procedury porównywać do adopcji, ponieważ w przypadku surogacji potomstwo zostaje już poczęte z intencją oddania go, a umowa dotycząca jego przekazania jest podpisywana przed narodzeniem (adopcja może być sfinalizowana wyłączne po nim). Potencjalni rodzice nie są też w żaden sposób sprawdzani, a w przypadku komercyjnej surogacji trudno nie oprzeć się wrażeniu, że stanowi ona kolejny rodzaj handlu kobiet, zwłaszcza w uboższych krajach, decyduje się zostać surogatkami ze względów finansowych. Przykładowo, w prowincji Anand w Indiach 86% kobiet przyznała, że głównym motywem zastania surogatką była dla nich bieda (Center For Social Research, Surrogate Motherhood–Ethical or Commercial, 38, 2014). Dla agencji pośredniczących w surogacji cała procedura staje się za to lukratywnym która pierwotnie miała zostać rodzicami dla Seraphiny zapewne chciała po prostu spełnić swoje marzenie o posiadaniu dziecka. W tym naturalnym pragnieniu nie można jednak zapominać, że to właśnie dobro dziecka, jako kogoś najbardziej bezbronnego, musi być zawsze być priorytetem, ani o tym, że człowiek nigdy nie powinien być przedmiotem także:Organizacje z całego świata protestują przeciwko surogacji na UkrainieCzytaj także:„Brzuszek do wynajęcia”. Jak działają surogatki? Usunięcie ciąży bywa uwarunkowane wskazaniami medycznymi, obecną sytuacją życiową kobiety i często wcale nie oznacza, że ta osoba nie chciałaby mieć dzieci w przyszłości. Pytanie o to, czy aborcja wpływa na płodność jest w tym kontekście bardzo ważne. Bezpieczna aborcja Zdaniem lekarzy, jeśli aborcja wykonana jest w bezpieczny sposób przed doświadczonego lekarza, nie ma wpływu na zdolność zajścia w ciążę w przyszłości. Jeśli w trakcie aborcji farmakologicznej nie dojdzie do wymagającego interwencji krwotoku, a w trakcie aborcji chirurgicznej nie zostaną uszkodzone narządy rodne kobiety, płodność nie ulegnie zmianie za sprawą zabiegu. Komplikacje Jeśli w trakcie zabiegu usuwania ciąży pojawią się komplikacje, przyszła płodność kobiety może być zagrożona. Medyczne komplikacje aborcji, które mogą wpłynąć na płodność to: mechaniczne uszkodzenie narządów w trakcie zabiegu infekcja, która może się wdać, jeśli aborcja chirurgiczna nie jest przeprowadzana w profesjonalny sposób w sterylnych warunkachw trakcie zabiegu lub aborcji farmakologicznej dojdzie poważnego krwotoku, który wymaga interwencji chirurgicznej. Dostęp do świadczeń medycznych Jeśli aborcja jest przeprowadzana przez wykwalifikowanych lekarzy w odpowiednich warunkach, ryzyko wystąpienia komplikacji jest naprawdę niewielkie, na przykład dla USA wynosi 0,23%. Jednak częstość występowania komplikacji jest znacznie większa w krajach, w których kobiety mają ograniczony dostęp do bezpiecznych, legalnych aborcji. Dokładną wielkość ryzyka ciężko jest oszacować, ze względu na to, że wiele kobiet nie szuka pomocy w takich sytuacjach, przede wszystkim w miejscach, gdzie aborcja jest surowo karana. Jednak wśród tych, które są hospitalizowane w związku z komplikacjami poaborcyjnymi, ryzyko wystąpienia nieodwracalnego uszczerbku na płodności wynosi 7,2%. Wysokie jest również ryzyko pojawienia się komplikacji w ciąży i w trakcie porodu, które są bezpośrednią konsekwencją źle przeprowadzonej aborcji. Zakłada się, że źle przeprowadzone aborcje mają związek z 8 na 11 przypadkami śmierci w czasie porodu lub połogu. Zobacz też: Przebieg kolejnej ciąży u kobiet, które miały aborcję Naukowcy z University of Aberdeen i Victoria Hospital w Szkocji przeprowadzili kilka lat temu kohortowe badanie przebiegu ciąży u kobiet (klik), które zaszły w kolejną ciążę po: aborcji (120033 kobiet), żywym urodzeniu (457477 kobiet) i naturalnym poronieniu (47355 kobiet). Zespół badaczy porównał przebieg ciąż kobiet po aborcji i poronieniu, uwzględniając podział na aborcję chirurgiczną i farmakologiczną. Dodatkowo przebieg ciąż po aborcji porównano z przebiegiem pierwszych ciąż zarejestrowanej grupy kobiet. Pod uwagę wzięte zostały także inne czynniki, które potencjalnie mogły wpłynąć na przebieg ciąży, takie jak ogólny stan zdrowia, palenie papierosów, spożywanie alkoholu. Dodatkowo uwzględniono status ekonomiczny kobiet i różnice wieku. Kobiety, które miały aborcję obciążone były nieco wyższym ryzykiem przedwczesnego urodzenia, niż kobiety w swojej pierwszej ciąży, jednak wciąż to ryzyko było niższe niż w przypadku kobiet, które poroniły w przeszłości. Ilość przeprowadzonych aborcji nie miała wpływu na podwyższenie ryzyka przedwczesnego urodzenia. Kobiety, które miały aborcję chirurgiczną obciążone były wyższym niż w przypadku kobiet w ich pierwszej ciąży ryzykiem przedwczesnego urodzenia, jednak to ryzyko nie różniło się znacznie w stosunku do kobiet po poronieniu lub aborcji farmakologicznej. E-raport: Gdy rodzi się WCZEŚNIAK Produkt w promocji 12,99 zł E-raport: HORMONY VS. PŁODNOŚĆ. Co musisz o nich wiedzieć? Produkt w promocji 12,99 zł E-raport: Wege dieta dla płodności Produkt w promocji 12,99 zł Chcemy Być Rodzicami 12/2021 (81) e-wersja Produkt w promocji 5,99 zł E-raport: PRACA Z CIAŁEM A PŁODNOŚĆ. Różne metody troski o siebie poprzez ciało Produkt w promocji 12,99 zł Chcemy Być Rodzicami 11/2021 (80) e-wersja Produkt w promocji 5,99 zł E-raport: DREAM TEAM OD NIEPŁODNOŚCI – gdzie, kto i kiedy może pomóc? 0,00 zł Chcemy Być Rodzicami 10/2021 (79) e-wersja Produkt w promocji 5,99 zł E-raport: MĘSKA dieta płodności Produkt w promocji 12,99 zł Chcemy Być Rodzicami 09/2021 (78) e-wersja Produkt w promocji 5,99 zł E-raport: PORÓD – spokojny, dobry, bezpieczny Produkt w promocji 12,99 zł Chcemy Być Rodzicami 08/2021 (77) e-wersja Produkt w promocji 5,99 zł Dostęp dla wszystkich Wolny dostęp Ten materiał dostępny jest dla wszystkich czytelników Chcemy Być Rodzicami. Ale możesz otrzymać więcej posiadając Kontro Premium! Autor Olga Plesińska Bioetyk, dziennikarka, redaktorka prowadząca Magazyn ChBR. Po godzinach trenuje Roller Derby, fotografuje i opiekuje się kotami. Przeczytaj również Jesteś dla nas ważna! Chcemy być z Tobą w kontakcie. Zapisz się do newslettera, aby otrzymywać wartościowe informacje oraz 20% rabatu na zakupy. Przygotujemy dla Ciebie coś ciekawego i możesz być pewna, że nie zasypiemy Cię mailami. Śmierć dziecka w drogach rodnych matki, do której dochodzi podczas aborcji przeprowadzonej w zaawansowanej ciąży z powodu jego choroby lub wady rozwojowej jest następstwem jego duszenia się, zaprzestania dopływu utlenionej krwi do dziecka. Towarzyszą jej ogromne cierpienia dziecka. Dziecko cierpi w sposób niewidoczny dla matki, personelu medycznego, cierpienia te nie drażnią niczyich „wrażliwych” oczu – powiedział w rozmowie z Łukaszem Brzezińskim z portalu Radia Maryja prof. Bogdan Chazan, lekarz, specjalista w dziedzinie ginekologii i położnictwa. Łukasz Brzeziński: Panie profesorze, w 2016 roku dokonano niemal 1100 zabiegów przerwania ciąży. Ponad 1000 aborcji dokonano ze względu na przesłanki o możliwym upośledzeniu płodu lub choroby zagrażające jego życiu. Jak pan profesor odniósłby się do tej statystyki? Prof. Bogdan Chazan: Od czasu, kiedy obowiązują te przepisy, każdego roku liczba oficjalnie zarejestrowanych przypadków zabiegów przerwania ciąży wzrasta. Trudno powiedzieć, dlaczego. Większość aborcji wykonywanych jest ze względu na podejrzenie lub rozpoznanie nieprawidłowości rozwojowych lub chorób dziecka. Nie sądzę, żeby tych chorób było coraz więcej. Być może lepiej działa diagnostyka i stąd liczba tych aborcji jest większa. Szpitale chcą zarobić realizując finansowany przez Ministerstwo Zdrowia program tzw. profilaktyki wad rozwojowych, która polega na przeprowadzeniu diagnostyki prenatalnej i usunięciu wady rozwojowej wraz z dzieckiem. Zdarza się, że lekarze wywierają nacisk, by matka dokonała aborcji chorego dziecka. Coraz więcej problemów z przebiegiem wczesnego okresu ciąży rozwiązuje się teraz zabiciem dziecka. Póki co liczba zabiegów aborcji w naszej statystyce ze względu na sytuację, kiedy ciąża zagraża zdrowiu lub życiu matki, lub kiedy jest następstwem czynu zabronionego jest niewielka – kilkadziesiąt rocznie. Chciałbym jednak zwrócić uwagę, że w Hiszpanii, gdzie obowiązuje podobny system prawny dotyczący możliwości przerwania ciąży jak u nas, liczba aborcji jest 30 razy większa – wynosi ponad 30 tysięcy rocznie, a większość z nich dotyczy rozpoznanych lub przewidywanych sytuacji, kiedy ciąża zagraża zdrowiu matki, zwłaszcza psychicznemu. To stanowi dla nas pewne ostrzeżenie, że nawet jeżeli dojdzie do większej obrony życia w Polsce i aborcja eugeniczna staje się niedostępna, to problem nie zniknie. Jeśli pójdziemy – (mam nadzieję, że nie) hiszpańską drogą, to aborcje znowu nam się rozmnożą, tym razem ze względu na tzw. zagrożenie zdrowia psychicznego matki. Zwolennicy zabijania dzieci nienarodzonych w dyskusjach na forach społecznościowych często wstawiają zdjęcia dzieci z różnymi deformacjami, wadami rozwojowymi. Jak często zdarza się, aby takie dzieci przychodziły na świat? Z czego wynikają takie przypadki? – Wady rozwojowe są różnego rodzaju. Na ogół są następstwem czynników genetycznych lub czynników środowiskowych. Często te obydwie grupy przyczyn działają razem, tzn. czynniki środowiskowe nakładają się na genetycznie zdeterminowane mechanizmy. Dlaczego do tego dochodzi w konkretnym przypadku, u konkretnej pacjentki – na ogół nie wiemy. Wiek kobiety odgrywa tutaj istotną rolę, ponieważ zaawansowany wiek kobiet sprzyja tego rodzaju sytuacji. Takie wady rozwojowe, strukturalne, kiedy dzieci rodzą się bez czaszki albo z jednym okiem – to są przypadki podawane dość często przez zwolenników aborcji. One mają uzasadniać dostępność przerwania ciąży ze względu na nieprawidłowości rozwojowe. To się motywuje cierpieniem dziecka, które rodzi się z taką wadą, a także cierpieniem matki, rodziców, którzy widzą, jak to dziecko umiera po urodzeniu. Większość aborcji w Polsce z powodów eugenicznych odbywa się nie ze względu na tego rodzaju sytuacje (rzeczywiście dość drastyczne), ale ze względu na choroby, takie jak zespół Downa czy zespół Turnera, które nie powodują zgonu dziecka po urodzeniu ani śmierci wewnątrzmacicznej. Osoby z zespołem Downa żyją ok. 50 lat, a w tej chwili – nawet ok. 60 lat. Epatowanie tego rodzaju sytuacjami, ciężkimi wadami wrodzonymi jako argumentem na rzecz aborcji eugenicznej jest pewnym chwytem propagandowym na rzecz aborcji. Jeżeli chodzi o cierpienie dziecka – niewątpliwie jest to sytuacja trudna. Mam nadzieję, że dzieci, które rodzą się z takimi ciężkimi wadami, nie cierpią. W tej chwili w oddziałach neonatologicznych przykłada się duże znaczenie do opieki nad dzieckiem, uwzględniające także walkę z bólem. Poza tym mogę sobie wyobrazić, że śmierć dziecka w drogach rodnych matki podczas aborcji jest następstwem duszenia się, zaprzestania dopływu utlenionej krwi do dziecka. Te cierpienia odbywają się w sposób niewidoczny dla nas i nie drażnią „wrażliwych” oczu osób, które mówią o cierpieniach chorych dzieci, które rodzą się, ponieważ aborcji nie przeprowadzono. Argumentują, że aborcja mogłaby je uwolnić od tych cierpień. W szpitalu przy ul. Madalińskiego w Warszawie doszło do aborcji, a dziecko niespodziewanie, po wywołaniu skurczów macicy, urodziło się żywe, płakało, ale wkrótce umarło. Wtedy wszyscy obecni byli świadkami cierpień dziecka, jakie towarzyszą jego śmierci wywołanej przez aborcję. Pan redaktor zapytał mnie o cierpienia dzieci, które umierają w wyniku aborcji, ale musimy wziąć pod uwagę także cierpienia matki, która rodzi dziecko z deformacjami, ponieważ nie wyraziła zgody na aborcję. Matka, które widzi swoje nowonarodzone dziecko z ciężkimi wadami rozwojowymi i zdaje sobie sprawę, że to dziecko niedługo umrze, na pewno cierpi w tej sytuacji. Znam jednak podobne sytuacje ze swojego życia zawodowego. Wydaje się nam, że oglądanie takiego zdeformowanego dziecka jest dla rodziców rzeczą przykrą, tymczasem rodzice, mama potrafi w tej sytuacji zachwycić się jakimś fragmentem ciała dziecka, jego rączką czy nóżką. Dla części matek – myślę, że dużej części – oglądanie dziecka zdeformowanego nie jest tak przykre, jak nam się wydaje,, że uczucia macierzyńskie przeważają. A co z cierpieniami dziecka? Kiedy dziecko w czasie aborcji umiera w samotności w łonie matki, to sytuacja ta łączy się z większym cierpieniem niż umieranie po porodzie, kiedy uczucie bólu jest zniesione przez leki i kiedy to dziecko (miejmy nadzieję, że często) ma przy sobie matkę, czuje dotyk jej ręki, słyszy jej głos, z którym jest zżyty od momentu ciąży. Matka, które zabija własne dziecko nie przestaje być matką, matką zabitego dziecka. Ten fakt jest przyczyną długotrwałego czasem poczucia winy, żalu, ogromnych cierpień trwających do końca życia W dzisiejszych czasach cierpienie nie ma dobrej prasy. Staramy się cierpienie eliminować z naszego życia za wszelką cenę. Cierpienie jest jednak nierozłącznie związane z naszym bytem, z naszym ziemskim pielgrzymowaniem. Boimy się cierpienia. Teraz jest Wieki Tydzień – Pan Jezus, kiedy cierpiał w Ogrójcu, bał się tego, co go czeka, oblewał się krwawym potem, w pewnym momencie poprosił Ojca, żeby (jeżeli może) odrzucił od niego kielich męki, ale jeżeli ma się tak stać, to niech się stanie. Lek przed cierpieniem jest więc czymś ludzkim. Pan Jezus był również człowiekiem i cierpienia się bał, w pewnym momencie cierpienia chciał uniknąć. Cierpienie Odkupiciela ma Krzyżu miało wartość zbawczą. Ojciec Św. Franciszek zachęcał, aby widzieć w każdej cierpiącej twarzyczce abortowanego dziecka twarz cierpiącego Chrystusa. Cierpienie ma pewną pozytywną wartość także i w naszym życiu. Całkowite eliminowanie cierpienia z naszego życia, aby ono było lekkie, łatwe i przyjemne, nie jest możliwe ani potrzebne. Zwolennicy aborcji w trakcie dyskusji nazywają człowieka przed urodzeniem „zlepkiem komórek”, „zygotą”, „płodem”. Jakie przesłanki medyczne świadczą o tym, że mamy do czynienia z człowiekiem już od momentu poczęcia? Tak się mówi po to, aby uzasadnić aborcję, że to nie jest żadne dziecko, tylko „zlepek komórek”. Jeden z profesorów powiedział, że jeżeli nie zobaczy pypcia na nosie tego „dziecka” w zarodkowej fazie rozwoju, to nie uwierzy, że to jest człowiek. Wiemy jednak przecież, widzimy podczas badania ultrasonograficznego z tego, co widać na ekranie, że to dziecko już od wczesnych okresów ciąży wygląda jak człowiek i zachowuje się jak człowiek. Podobno powinno się mówić na takie dziecko „płód”. To podnosi się ostatnio w dyskusjach medialnych. Słowo „płód” jest czasem używane w medycynie, w dyskusjach medycznych. Czy ktoś słyszał, żeby na sali w oddziale patologii ciąży matka będąca w stanie odmiennym informowała lekarza, że „mój płód się rusza”? Przecież tak się nie mówi. Lekarz też nie mówi w czasie badania USG „proszę spojrzeć, to są rączki pani płodu”. W rozmowach w mediach, w tekstach publicystycznych nie używa się słowa „płód”. Jest ono zarezerwowane tylko do dyskusji ściśle medycznych, ale i tam jest też coraz rzadziej używane. Najczęściej w dyskusjach medycznych mówimy też „dziecko”. Natomiast zarodek to bardzo wczesna faza rozwoju dziecka, ale przecież jest to już istota ludzka, człowiek, który ma w sobie – od momentu poczęcia, momentu połączenia się komórki jajowej z plemnikiem – wszystkie cechy człowieka, wszystkie cechy genetyczne. Już wiadomo, jaka będzie płeć, jaki kolor oczu, przypuszczalny czas trwania życia, charakter, zdolności itd. To nie jest tylko projekt człowieka, ale to już jest człowiek w najwcześniejszym etapie życia. Tak jak mamy do czynienia z kłębkiem nici – początek tej nici, nawinięty na kłębek, nie jest w środku kłębka, tylko jest na początku, kiedy się ta nić zaczyna. Nie ma w czasie życia wewnątrzmacicznego dziecka jakiegoś momentu, kiedy możemy powiedzieć, że w tym momencie to już jest rzeczywiście człowiek, takiego jakby „przepoczwarzenia się”, co ma miejsce u owadów. Rozwój dziecka w łonie matki przebiega w sposób systematyczny, ciągły i nie ma takiego momentu, w którym moglibyśmy powiedzieć, że właśnie teraz zaczyna się człowiek. Człowiek – mówi o tym nauka, mówi o tym embriologia, genetyka – jego życie zaczyna się w momencie, w którym dochodzi do powstania początkowo jednokomórkowej zygoty, która potem dzieli się, różnicuje, powstaje zarodek, potem powstaje tzw. płód, ale to są wszystko etapy rozwoju człowieka w łonie matki. Uczestniczki tzw. „Czarnych marszów” często posługują się sloganem „Mój brzuch-moja sprawa”. Czy rzeczywiście mają prawo tak twierdzić? To jest jej brzuch, ale w tym brzuchu jest tam inny człowiek. Jeżeli tam jest chłopczyk, czy to znaczy, że mamy do czynienia z takim cudownym, dziwnym zjawiskiem, kiedy jest jeden człowiek, który ma płeć żeńską i płeć męską jednocześnie? To niemożliwe. To jako żywo jest dwoje ludzi: jeden chłopczyk w środku i dorosła pani, która jest mamą. A więc w tym brzuchu jest już inny człowiek, który ma swoje potrzeby, swoje prawa. Owszem, jest całkowicie zależny do pewnego czasu, do 23 tygodnia, od matki, nie jest zdolny do samodzielnego życia poza organizmem matki, ale to nie znaczy, że nie jest już odrębną istotą. Jest odrębną istotą, ma już swoje prawa. Jeżeli mama nie dba o dobre samopoczucie dziecka w tym okresie, pali papierosy czy chce uśmiercić swoje dziecko z jakiegoś powodu, to obowiązkiem lekarza jest być adwokatem dziecka, występować w jego obronie: czy wobec jego matki czy wobec organów prawa. To nie jest tak, że to jest mój brzuch – to jest moje dziecko, któremu dałam życie i którego w normalnych warunkach kocham od samego początku i chcę jego dobra. Sytuacja, kiedy matka nie chce dobra dziecka, np. pali papierosy w ciąży lub pije alkohol, jest oczywiście naganna, a jeżeli matka chce dziecko zabić, to już jest trudne do wyobrażenia, wręcz barbarzyńskie. W cywilizowanym świecie tego rodzaju sytuacja nie powinna mieć miejsca. Panie profesorze, kolejnym zagadnieniem, o którym chciałbym porozmawiać, jest kwestia badań prenatalnych. Jak często na ich podstawie podejmowana jest decyzja o dokonaniu aborcji? Czy to badanie daje 100-procentową pewność wyniku, że to dziecko będzie chore bądź zdrowe? Badania prenatalne wykonuje się we wczesnym okresie ciąży, teraz w coraz wcześniejszym okresie, aby się przekonać, czy to dziecko jest zdrowe czy nie. Badania prenatalne są w gruncie rzeczy dobrem. Dzięki medycynie wiemy już, jak się dziecko rozwija, jak się zachowuje, czy jest zdrowe czy nie. Dziecko, będąc jeszcze ukryte przed nami, przed naszym wzrokiem w macicy matki, już może być naszym pacjentem. Możemy rozpoznawać niektóre nieprawidłowości, a niektóre choroby nawet leczyć w łonie matki. Diagnostyka prenatalna jest w gruncie rzeczy czymś dobrym, a jej ocena moralna zależy od tego, czy taką diagnostykę podejmuje się w interesie dziecka czy nie. Jeżeli mamy do czynienia z diagnostyką u dziecka, które już biega po świecie, jest rzeczą jasną, że ta diagnostyka jest dokonywana po to, żeby dowiedzieć się, czy dziecko jest zdrowe czy nie i to dziecko leczyć. Ale niestety, w odniesieniu do dziecka nienarodzonego czasem – i to im wcześniej w ciąży tym częściej –tę diagnostykę przeprowadza się po to, aby w przypadku rozpoznania choroby wrodzonej to dziecko zabić. Te sieci zarzuca się najpierw w pierwszym trymestrze, w pierwszej części ciąży, potem w drugiej części ciąży i wtedy wykonuje się wyrok śmierci, jeżeli rozpoznaje się chorobę. Lekarz przyjmuje na siebie nienależną mu rolę sędziego, a czasami kata. W niektórych krajach europejskich, jeżeli takiemu choremu dziecku uda się przez te sieci prześlizgnąć i urodzi się chore, wówczas zabija się je po urodzeniu. Jest to więc jakby dalszy ciąg aborcji, która przechodzi w eutanazję. Tak więc diagnostyka prenatalna: tak, ale tylko dla dobra dziecka. Diagnostyka prenatalna w momencie, kiedy życie ludzkie byłoby lepiej chronione i nie byłoby aborcji eugenicznej, zyska większą wartość. Wówczas odzyska swój właściwy i jedyny cel, którym jest dobro dziecka. Będzie wykonywana po to, ażeby rozpoznać nieprawidłowości i to dziecko leczyć, by przygotować odpowiednie miejsce porodu i przygotować zespół lekarzy, który będzie mógł tym chorym dzieckiem po porodzie się zająć. A więc diagnostyka prenatalna zyska swój właściwy wymiar medyczny i etyczny. Niektóre uczestniczki „czarnych marszów” twierdzą, że nie są za aborcją, lecz chodzi im o pozostawienie kobietom wolności wyboru. Wyborów dokonujemy czasem w życiu, ale najczęściej dotyczą one wartości równorzędnych. Możemy dojechać do celu pociągiem lub autobusem, zjeść zupę pomidorową z ryżem lub z makaronem. Tutaj rzecz dotyczy spraw fundamentalnych, czy uznajemy człowieczeństwo i godność, prawo do życia nienarodzonego jeszcze człowieka czy nie. Dla takich wartości nie ma alternatywy, nad nimi nie przeprowadza się głosowania. Źródło: Takie wynika z odpowiedzi jaką Rzecznik Praw Pacjenta Krystyna B. Kozłowska przesłała Rzecznikowi Praw Obywatelskich Adamowi Bodnarowi Przypomnijmy - na początku marca br. w warszawskim szpitalu im. Świętej Rodziny przy ul. Madalińskiego w 24. tygodniu ciąży wywołano u pacjentki przedwczesny poród dziecka, które oprócz zespołu Downa miało mieć nieprawidłowo działające nerki i wadę serca. Jak donosiły media, mimo przeprowadzenia aborcji farmakologicznej, dziecko dawało oznaki życia - płakało. Lekarze nie podjęli jednak reanimacji. Dziecko żyło przez blisko pół godziny. Lekarzom zarzucano dokonanie aborcji wbrew przepisom ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży. W ocenie rzecznika spraw obywatelskich w sprawie tej mogło dojść do naruszenia konstytucyjnego prawa do życia, a także niektórych praw pacjenta, w tym prawa do natychmiastowego uzyskania świadczeń zdrowotnych ze względu na zagrożenie życia, a także prawa do poszanowania intymności i godności. Dlatego RPO zwrócił się do Rzecznika Praw Pacjenta z prośbą o informacje na ten temat. W odpowiedzi z 16 czerwca RPP poinformowała o opinii Konsultanta Krajowego w dziedzinie perinatologii, z której wynika, że u dziecka pacjentki szpitala im. Św. Rodziny stwierdzono zespół Downa. Wady dziecka uniemożliwiały samodzielne przeżycie poza organizmem matki. W ocenie Konsultanta w przypadku urodzenia dziecka w 23 tygodniu ciąży – tak jak to miało miejsce w niniejszej sprawie – wskazane było podjęcie opieki paliatywnej nad dzieckiem, zaś ewentualne wdrożenie resuscytacji zależało od życzenia rodziców. - Oznacza to, że w sprawie tej to do kobiety należała decyzja o kontynuowaniu ciąży lub dokonaniu legalnego zabiegu aborcji - poinformowała Rzecznik Praw Pacjenta. Z kolei z opinii Konsultanta Krajowego w dziedzinie położnictwa i ginekologii wynika, że wniosek o terminację ciąży został złożony przez pacjentkę i pozytywnie rozpatrzony przez Konsylium Lekarskie. Dlatego możliwe było sztuczne wywołanie porodu przez lekarzy, w wyniku czego na świat przyszło dziecko z oznakami życia. Na prośbę matki zostało ono przeniesione do sali obok i zmarło po 30 minutach. Personel medyczny, kierując się wskazaniami z zakresu neonatologii, nie podejmował działań reanimacyjnych. - Ponieważ w ocenie Krajowych Konsultantów postępowanie Szpitala było prawidłowe, Rzecznik Praw Pacjenta nie podejmowała postępowania wyjaśniającego - wyjaśniła rzecznik Krystyna B. Kozłowska. Przypomnijmy, że nadal toczy się prokuratorskie śledztwo w sprawie przerwania ciąży z naruszeniem warunków ustawowych w sytuacji, gdy dziecko poczęte osiągnęło zdolność do samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej. Za taki czyn art. 152 par. 3 Kodeksu karnego przewiduje karę od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności. Innym wątkiem śledztwa jest nieudzielenie pomocy nowo narodzonemu dziecku (art. 162 kk), za który to czyn grozi pozbawienia wolności do lat 3.

dziecko po aborcji płakało